Odsłonięcie tablicy upamiętniającej doktora Kamila Bogackiego rozpoczęło krośnieńskie obchody Święta Wojska Polskiego oraz 98. rocznicy Bitwy Warszawskiej.

Lekarz, urzędnik państwowy, oficer Legionów Polskich i Wojska Polskiego urodził się w 1884 roku w Korczynie, a zmarł w 1959 w Krośnie. O oddanie należnej mu czci starało się wiele osób, m.in. najmłodsza córka Kamila Bogacka.

Jak nam powiedziała, Krosno i Ojczyzna były dla jej ojca najważniejszymi wartościami, dla których zostawił "salony świata", swoją karierę naukową i polityczną.

Prezydent miasta Piotr Przytocki podkreśla, że uroczystość odbywa się w wyjątkowym czasie dla Polaków. To rok obchodów stulecia odzyskania niepodległości i dzień upamiętniający Bitwę Warszawską.

Tablica upamiętniająca Kamila Jana Bogackiego znajduje się w centrum miasta przy ul. Sienkiewicza 2. Jego imię nosi też od niedawna most nad potokiem Lubatówka w ciągu ulicy Piłsudskiego. Kamil Bogacki był osobistym lekarzem marszałka Józefa Piłsudkiego.

Doktor Kamil Bogacki urodził się w 1884 w Korczynie koło Krosna w rodzinie patriotycznej. Ukończył gimnazjum w Rzeszowie i wyjechał do Wiednia, gdzie studiował filozofię i biologię, uzyskując tytuł doktora.

Wraz z żoną wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuował studia. Tam rozpoczął karierę naukową. Został też honorowym członkiem Towarzystwa Lekarzy Amerykańskich. W Princeton zaprzyjaźnił się z późniejszym prezydentem USA Thomasem W. Wilsonem, który był wykładowcą tej uczelni. Dzięki tej znajomości miał zabiegać o fundusze dla Legionów Polskich i przychylność USA dla sprawy polskiej.

W 1916 roku Bogacki wrócił do Polski. Pełnił służbę w Legionach Polskich. Po przejęciu władzy w Polsce w 1918 roku Józef Piłsudski mianował Bogackiego kierownikiem Komisji Opieki w Ministerstwie Zdrowia, która organizowała leczenie i rehabilitację weteranów. Był też jednocześnie osobistym lekarzem marszałka.

Po śmierci Piłsudskiego w 1935 roku Bogacki zrezygnował z pracy dla administracji państwowej i skupił się na swojej praktyce lekarskiej w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej wrócił do rodzinnego Krosna i w czasie okupacji ratował Żydów, wydając im fałszywe zaświadczenia lekarskie oraz współpracował z Armią Krajową. Po wojnie nadal prowadził praktykę w Krośnie. Za swoją działalność został trzykrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Niepodległości. Zmarł 13 lutego 1959 roku w Krośnie.