1 komentarz

• Ewelina 23 Cze, 2019

  Witam, ja z przeworskim szpitalem mam same przykre doświadczenia. 6 lat temu moja mama, wówczas 54 letnia osoba, trafiła na neurologie z powodu rwy kulszowej, ucisku na nerw, bezwładnego oddania moczu i opadnięcia stopy. Był to przypadek nagły a objawy od 2 godzin. Pani ordynator była na urlopie a lekarze oddziałowi zignorowali stan mojej mamy, leżała i oczekiwała tydzień czasu na planowy termin rezonansu razem z innymi pacjentami, którzy przyszli się podiagnozowac planowo na oddział. Nasze prośby o pomoc i jej błagania nikogo nie wzruszały. Codziennie słyszeliśmy informacje ze musi czekać, po tygodniu wykonano rezonans, skonsultowano mamę z neurochirurgiem z Rzeszowa, który przyjeżdżał raz w tygodniu i powiedział ze doszło już do obumarcia nerwu z ucisku i jest za późno na zabieg. Obecnie moja mam nie unosi stopy i utyka na nogę, obciąża przez to przeciwstawne biodro i już tez zaczynaja się problemy ze stawem. Jest to ewidentne zaniedbanie ze strony lekarzy. Na karcie wypadowej pani doktor napisała ze objawy były od 2 dni co jest nieprawda, poświadcza to dokumentacja lekarza poz, który został wezwany do mamy zaraz rano i niezwłocznie karetka skierował ja do szpitala. Moja mama od tamtego czasu jest ciagle rehabilitowana, przeszła już zabieg na klinice w Krakowie ale wszyscy jednogłośnie stwierdzają ze na wszystko jest już za późno...a mogła normalnie chodzić. Dodam tylko, ze w czasie choroby mamy ja byłam na 4 roku medycyny i o właściwym postępowaniu w takich przypadkach nie miałam jeszcze pojęcia wiec nie reagowałam odpowiednio, dzisiaj wiem ze moja mama powinna mieć wtedy niezwłocznie wykonany rezonans i przekazana być do oddziału neurochirurgii w Rzeszowie. Mam wiele żalu o ta sytuacje, obecnie pracuje jako lekarz, starannie zajmuje się swoimi Pacjentami, nie wyobrażam sobie bezczynnie patrzeć na pacjenta któremu zanika nerw znając konsekwencje i nie zrobić z tym nic. Sumienie by mi na to nie pozwoliło. .. a nawet w sytuacjach kiedy wiem, ze nie potrafię pomoc to zawsze doradzam Pacjentowi, odsyłam na klinikę i walczę o każdego dopóki nie wyczerpią się moje możliwości a dokumentacja medyczna jest dla mnie „świętą rzeczą” i mam odwagę wpisywać w niej prawdę. Mam nadzieje ze od tamtego czasu wiele w przeworskim szpitalu się zmieniło i ta nagroda jest zasłużona...